Μάλιστα ο θόρυβος που δημιουργήθηκε ήταν τόσο δυνατός, που προκάλεσε μέχρι και την παρέμβαση του Πρωθυπουργού υπέρ του μικροπωλητή.
Όλοι μιλάνε για την αδικία σε βάρος του βιοπαλαιστή και την εξαντλητική εφαρμογή του νόμου από τα όργανα ελέγχου.
"Καλά, εδω οι άλλοι κλέβουν εκατομμύρια και πιάνετε τον καστανά?"
"Μπράβο. Η σύλληψη του ισχυρό χτύπημα στη φοροδιαφυγή"
Αυτές, και πολλές άλλες παρόμοιου τύπου και ύφους εκφράσεις χρησιμοποιούνται, χωρίς να κοιτάξει κανείς παραπέρα. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος χρωστάει στα ασφαλιστικά ταμεία και την εφορία το διόλου ευκαταφρόνητο ποσό των 170.000 €, γεγονός που σημαίνει οτι ποτέ και πουθενά δεν έχει καταβάλει εισφορές και φόρους, ενώ παράλληλα ασκούσε ανεμπόδιστα το επάγγελμά του σε περιοχή μάλιστα με υψηλότατη κίνηση (Τσιμισκή με Αριστοτέλους).
Είναι ο άνθρωπος που έχει κάρτα σίτισης, κοινωνικό τιμολόγιο ΔΕΗ, λαμβάνει επίδομα ενοικίου και θέρμανσης και τα παιδιά του τα δέχονται χωρίς πολλά πολλά στους παιδικούς σταθμούς και τις φοιτητικές εστίες.
Τη στιγμή λοιπόν που κέρδιζε όσα κέρδιζε αφορολόγητα, βρέθηκε κατηγορούμενος και ο δήμαρχος που δεν του ανανέωνε την άδεια λόγω χρεών.
Το ερώτημα που μου δημιουργείται είναι αν ένας επιχειρηματίας είχε οφειλές τέτοιου ύψους και συλλαμβάνονταν σε γενόμενο έλεγχο, θα ασχολούνταν κανείς με το περιστατικό? Θα παρέβαινε ο πρωθυπουργός της χώρας???? Μάλλον όχι. Η αντίδραση όλων θα είχε εντελώς διαφορετική και αδιάφορη κατεύθυνση.
Ας αποφασίσουμε λοιπόν τι θέλουμε. Να γίνονται έλεγχοι στην αγορά ή όχι? Να εφαρμόζεται ο νόμος ή όχι? Εάν αυτό που ζητάμε είναι η εφαρμογή της νομοθεσίας, θα πρέπει να πάψουμε να κατηγορούμε όσους προσπαθούν, παρά τα όποια προβλήματα.
Μερική δικαιοσύνη, είναι καλύτερη από καθόλου δικαιοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου