ΤΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΧΑΙΡΙ

Πολλοί λένε, και φυσικά είμαι ενας απο αυτούς, οτι ο λαός μας είναι σοφός και πως η σοφία του περιέχεται στις λαικές παροιμίες.

Λέει λοιπόν ο σοφός λαός "όποιος έχει το καρπούζι έχει και το μαχαίρι", μια έκφραση που σηματοδοτεί τη διαφορά δυναμικότητας στην επιβολή της άποψης του ισχυρού έναντι του ασθενέστερου.

Μετά απο τα πανηγύρια και τους χορούς για τη νίκη του λαού και την άνοδο στην εξουσία της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στην ιστορία της χώρας, ήρθε η ώρα για άσκηση εξουσίας. Η εξουσία  φαντάζει εύκολη και ποθητή όταν είσαι απ εξω και καταγγέλεις ότι προσπάθεια καταβάλεται, αλλά η πραγματικότητα δεν είναι δυστυχώς έτσι.

Με ατσαλένια θέληση και ακαδημαϊκό ύφος, πιστέψαμε οτι μια μικρή χώρα, η οικονομία της οποίας δεν ξεπερνά το 2% του Ευρωπαικού ΑΕΠ, θα καταφέρει να αλλάξει τη συντηρητική Ευρώπη. Εμείς είμαστε αυτοί που σας δώσαμε τα φώτα του πολιτισμού. Οταν εμείς είχαμε αρχαία θέατρα, εσείς κοιμόσασταν στα δέντρα.

Με τέτοια νοοτροπία, και με τον αέρα του μεταρρυθμιστή, του αριστερού επαναστάτη, στείλαμε για διαπραγμάτευση ενός χρέους που εμείς δημιουργήσαμε (δε θα μπώ στη διαδικασία να ψάξω ποιός φταίει τώρα) εναν εξαιρετικό οικονομολόγο καθηγητή, ο οποίος με τις φρέσκες ιδέες και θεωρίες του θα ανέτρεπε τα πάντα στο σαθρό όπως το ονόμαζε Ευρωπαϊκό οικοδόμημα.

Το αποτέλεσμα?? Μετά απο πολύωρες, άσκοπες κατά τη γνώμη των εταίρων συνομιλίες, χωρίς την απαιτούμενη υποβολή κοστολογημένων προτάσεων,άπειρες συνεντεύξεις σε media ολόκληρου του πλανήτη και υπο την απειλή όχι πλέον στα λόγια ενος GREXIT, δημιουργήθηκαν δύο νέα προιόντα. Το τρίτο μνημόνιο, που θα στοιχίσει περί τα 86 δις στον Ελληνικό λαό, και φυσικά το δεύτερο και καλύτερο: την παγκόσμια προβολή ενός star.

Με τα χέρια στις τσέπες, το πουκάμισο απ έξω και το χαμόγελο στα χείλη δεν κερδίζονται μάχες αυτού του είδους. Χρειάζεται επιμονή και πρόγραμμα που θα πείσει οτι θα πάψουμε να είμαστε το κακομαθημένο παιδί το οποίο το συνδράμουν οι γονείς του ότι και αν κάνει. Χρειάζονται ρεαλιστικές εφαρμόσιμες προτάσεις ανασύνταξης του κράτους, απελευθέρωσης της οικονομίας και όχι προσλήψεις στο δημόσιο με δανεικά χρήματα προς ικανοποίηση των ψηφοφόρων και τη διατήρηση στην εξουσία.

Ευτυχώς για όλους μας, έστω και την ύστατη στιγμή, απομακρύνθηκε με πρωτοβουλία του πρωθυπουργού αυτός ο εξαιρετικά επικίνδυνος τζογαδόρος απο τη θέση του, και πραγματοποιήθηκε μια στροφή στο ρεαλισμό απο μέρους της κυβέρνησης, στροφή που αν δε γινόταν, θα βιώναμε για πάρα πολλά χρόνια καταστάσεις που ούτε να τις φανταστούμε αχνά δεν μπορούμε. Το μάθημα το πήραμε : όποιος έχει το καρπούζι έχει και το μαχαίρι. Δεν μπορεί να ζητάμε δανεικά θέτοντας τους δικούς μας όρους,τους όρους του βάζει πάντα ο δυνατός

Φυσικά ο λογαριασμός είναι βαρύς και καλείται τώρα ο Ελληνικός λαός να τον πληρώσει, επιλέγοντας στις επερχόμενες εκλογές ποιά θα είναι η κυβέρνηση που θα υλοποιήσει τα συμφωνημένα ΄΄οσο το δυνατόν πιο ανώδυνα.